“In 2018 zaten we er echt doorheen. We wilden nog graag vooruit, maar werden vanuit de overheid enorm op de proef gesteld. Uit wanhoop hebben we echt alles gedaan wat we konden bedenken.” Ter illustratie hiervan legt Maria twee brieven op tafel: eentje aan koning Willem-Alexander en eentje aan minister Carola Schouten. In beide brieven vraagt de familie om een regeling voor kleine bedrijven. Schouten stuurde een sympathieke, handgeschreven reactie terug, maar daar bleef het bij.
Jan (60) en Maria (60) Derks trouwden in 1983. Tegelijkertijd namen ze het bedrijf van Jan’s vader over, opgericht door opa Derks. Ze begonnen met zestig fokzeugen en koeien, maar nog in datzelfde jaar werden ze gekort op het melkquotum. Er volgde een periode met een kwart minder koeien. In 1993 werd er een nieuwe stal gebouwd met voldoende mestopslag. Na de varkenspest in 1997 stopte Jan met zijn varkens. In 2001 kwam de MKZ-crisis. Toen in 2015 het melkquotum eraf ging, investeerde de familie hun spaargeld in vijf hectare grond. Ze mochten zeventig koeien houden maar door de voortdurend veranderende regelgeving kwamen die er nooit. In 2018 kwam de opdracht tot verdere inkrimping: de koeien gaven teveel melk, en meer melk betekent meer fosfaatuitstoot… Ook waren er (kostbare) investeringen nodig, zoals een emissiearme stalvloer.
Toenemende wanhoop
Om neveninkomsten te genereren, begonnen Jan en Maria twintig jaar geleden een mini-camping en een groepsaccommodatie. Dat liep vijftien jaar lang prima, maar daarna kwam de klad erin. Ze kregen te maken met een handhaving traject vanuit de gemeente, de groepsaccommodatie voldeed niet meer aan de brandveiligheidseisen en de belangstelling voor de vijftien campingplaatsen nam af. Al met al nam de wanhoop snel toe. Hoe nu verder?
Gemeente Sint Anthonis raadde de familie aan om contact te zoeken met VABIMPULS. Na het toekennen van de eerste VAB-voucher werd deskundige en specialist Erik van Nuland aan de casus gekoppeld. Een gouden greep, zo bleek. Erik van Nuland: “De hulpvraag was heel breed. Op het melkveebedrijf moest van alles gebeuren om te voldoen aan de wet- en regelgeving, de camping vroeg om meer aandacht en er was behoorlijk wat spanning binnen het bedrijf en binnen het gezin. Aanvankelijk was ik vooral een klankbord. Ik probeerde rust en overzicht te brengen en het gezin weer met elkaar te laten communiceren.”